W wielu badaniach epidemiologicznych zaobserwowano, że spożycie polifenoli wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na niektóre nowotwory złośliwe. Sugeruje się, że spożycie polifenoli zawartych w soi i produktach sojowych zmniejsza ryzyko rozwoju raka piersi, jajnika i trzonu macicy oraz koreluje z redukcją ryzyka rozwoju raka żołądka i jelita grubego. Z kolei spożycie polifenoli zawartych w zielonej herbacie zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju m.in. raka piersi i gruczołu krokowego.

Witamina D jest obecnie uważana za jedną z najważniejszych witamin. Należy ona do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W żywności występuje jako witamina D2 (ergokalcyferol, źródło: produkty roślinne, grzyby) oraz witamina D3 (cholekalcyferol, źródło: tłuste ryby, jaja). Jednak zaledwie około 1/5 witaminy D znajdującej się we krwi pochodzi z diety. Przeważająca jej część powstaje pod wpływem promieniowania słonecznego w wyniku syntezy skórnej. Działanie witaminy D przypomina działanie hormonów – oddziałuje ona poprzez swoiste receptory. W związku z tym, że receptory dla witaminy D występują na bardzo wielu komórkach, spektrum jej działania na organizm jest bardzo szerokie. Jednym z poruszanych aspektów działania witaminy D jest potencjalne jej działanie w prewencji chorób nowotworowych oraz wspomaganie procesu leczenia onkologicznego¹.

Hormonoterapia jest jedną z metod stosowanych w leczeniu onkologicznym. Jej zadaniem jest leczenie choroby nowotworowej (zatrzymanie lub zwolnienie rozwoju choroby) lub złagodzenie objawów choroby. Leczenie hormonalne w przebiegu chorób nowotworowych niesie za sobą konieczność modyfikacji dietetycznych. Największym wyzwaniem jest ryzyko wzrostu tkanki tłuszczowej z jednoczesną utratą masy mięśniowej. Oprócz tego podczas terapii hormonalnej często dochodzi także do pogorszenia parametrów metabolicznych.

Pacjenci z chorobą nowotworową doświadczają podczas leczenia onkologicznego wielu skutków ubocznych. Dość częstymi problemami są różnego rodzaju zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Wśród tych dolegliwości najczęstszymi i najbardziej kłopotliwymi niewątpliwie są biegunki. Są one związane m.in. z zaburzeniami wchłaniania, dysbiozą jelitową, zmianami w obrębie tzw. połączeń ścisłych (ang. tight junction) czy zaburzeniami bariery jelitowej. Występowanie biegunek ma negatywny wpływ nie tylko na jakość życia pacjenta. Stwarza przede wszystkim ryzyko wystąpienia niedożywienia oraz odwodnienia.

Immunoterapia nowotworów to trend, który odgrywa coraz większą rolę we współczesnej onkologii. Obecnie większość nowotworów litych wymaga leczenia skojarzonego z wykorzystaniem metod miejscowych (chirurgia, radioterapia) oraz terapii systemowych (chemioterapia, terapia ukierunkowana molekularnie, immunoterapia)¹.

W związku z narastającą zachorowalnością na choroby nowotworowe poszukuje się substancji, które poprawiłyby przeżycie oraz jakość życia pacjentów onkologicznych. W tym zakresie duże oczekiwania upatruje się w roli kwasów omega-3 stosowanych podczas leczenia.

Nadwaga i otyłość to coraz większy problem w Polsce i na całym świecie. Otyłość to choroba powodująca wiele powikłań zdrowotnych i uznana jest przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za schorzenie cywilizacyjne XXI wieku. Według Amerykańskiego Instytutu do Badań nad Rakiem (AICR – American Institute of Cancer Research) nadmierna masa ciała odpowiada aż za 30–40% przypadków nowotworów złośliwych.

Sarkopenia to utrata masy, siły i jakości mięśni, która jest procesem związanym ze starzeniem się. Diagnostyka w kierunku stwierdzenia jej obecności jest niezwykle ważna, ponieważ jej obecność powoduje wzrost ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny¹. Z tego powodu ocena masy mięśniowej lub jej utraty stanowi część oceny diagnostycznej niedożywienia zgodnie z kryteriami GLIM (Ryc. 1)^2,3. Obecność sarkopenii wpływa na wyniki leczenia we wszystkich grupach pacjentów: krytycznie chorych, neurologicznych, chirurgicznych, onkologicznych^2,3.