Persymona, znana bliżej pod nazwą kaki, to egzotyczny owoc ceniony nie tylko za smak, ale i szereg potencjalnych właściwości zdrowotnych. Wysoka zawartość błonnika, witamin, minerałów czy fitozwiązków aktywnych biologicznie sprawia, iż owoc może być postrzegany nie tylko jako urozmaicenie diety, ale także jako produkt wykazujący potencjalne korzyści zdrowotne.
Persymona (Diospyros kaki L.) zwana inaczej hurmą wschodnią lub sharon to egzotyczny owoc o charakterystycznej mięsistej i włóknistej strukturze rosnący na drzewach należących do rodziny hebanowatych. Uprawiany jest w klimacie umiarkowanym do subtropikalnego, gdzie zimy należą do łagodnych, a lata nie są nazbyt upalne. Persymona pochodzi z Chin. Obecnie jest jednak także uprawiana w Korei, Japonii, Brazylii, Turcji czy Włoszech. Istnieje ponad 400 jej gatunków. Do najpopularniejszych należą Diospyros kaki, Diospyros virginiana, Diospyros lotus oraz Diospyros oleifera. Różnią się one zarówno kolorem owoców, smakiem, jak i w pewnym stopniu wartościami odżywczymi. Drzewa hurmy klasyfikuje się w zależności od stopnia cierpkości ich owoców. Odmiany uprawiane w Japonii charakteryzują się zazwyczaj większym udziałem gorzkich tanin i ich owoce przed spożyciem muszą dojrzeć do uzyskania bardzo miękkiej konsystencji miąższu. Owoce pochodzące z gatunków o niższym stopniu cierpkości można spożywać wcześniej, a ich konsystencja jest chrupka, twarda, często porównywana do jabłka. Barwa jagód persymony również jest zróżnicowana. Mają one kolor od lekko złotego aż po intensywnie pomarańczowy. Odznaczają się wysoką zawartością witamin, składników mineralnych oraz fitozwiązków. Szczególnie cenione są w kulturach azjatyckich, ale ich popularność rośnie także wśród konsumentów europejskich1,2,3.
Persymona, znana bliżej pod nazwą kaki, to egzotyczny owoc ceniony nie tylko za smak, ale i szereg potencjalnych właściwości zdrowotnych. Wysoka zawartość błonnika, witamin, minerałów czy fitozwiązków aktywnych biologicznie sprawia, iż owoc może być postrzegany nie tylko jako urozmaicenie diety, ale także jako produkt wykazujący potencjalne korzyści zdrowotne.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Sproszkowana zielona herbata z Japonii, zdobywa coraz większą popularność również w środowiskach naukowych. Matcha, bo o niej mowa, wyróżnia się nie tylko smakiem czy intensywnym zielonym kolorem, ale przede wszystkim swoim unikalnym składem fitochemicznym, który różni się od innych napojów, takich jak klasyczna zielona herbata czy kawa. Jakie składniki bioaktywne, właściwości i potencjalne korzyści prozdrowotne mogą płynąć ze stosowania matchy w codziennej diecie.
Wzrost liczby chorób metabolicznych oraz chorób układu krążenia skłania do poszukiwania dokładniejszych narzędzi diagnostycznych w ocenie ryzyka zdrowotnego. Tradycyjne wskaźniki, takie jak BMI czy WHR, nie zawsze odzwierciedlają pełny obraz dystrybucji tkanki tłuszczowej, zwłaszcza jej formy trzewnej. Nowoczesne wskaźniki, jak VAI, BAI czy RFM, łączą dane antropometryczne i biochemiczne, oferując precyzyjniejszą ocenę stanu zdrowia.
