Mikrobiota jelitowa, jako kluczowy element w funkcjonowaniu organizmu, wykazuje znaczący wpływ na metabolizm, regulację procesów immunologicznych oraz patogenezę wielu chorób metabolicznych, w tym otyłości, cukrzycy typu 2 i zaburzeń lipidowych. W ostatnich latach intensywne badania nad składem, funkcjami oraz dynamiką mikrobioty jelitowej umożliwiły identyfikację mechanizmów jej oddziaływania na zdrowie człowieka.
Ostatnie dekady to niezwykle intensywny czas badań nad składem, funkcjami oraz dynamiką mikrobiomu jelit człowieka. Pokazały one, że mikrobiota jelit tworzy niezwykle złożony ekosystem, którego różnorodność i funkcjonowanie wpływa na cały organizm człowieka. W skład mikrobioty jelitowej wchodzą głównie gatunki należące do czterech typów Bacteroidetes, Firmicutes, Actinobacteria, Proteobacteria. Poza dominującymi bakteriami w skład mikrobioty jelitowej wchodzą archeony, grzyby i pierwotniaki1,2. Najnowsze badania pokazują, że mikrobiota jelitowa jest kluczowym mediatorem podstawowych funkcji organizmu człowieka, w tym metabolizmu, regulacji odporności, oporności na kolonizację, ale też reakcji na leki4,5. Mikrobiota jelitowa wpływa na stan bariery jelitowej, gospodarkę hormonalną, w tym wrażliwość na insulinę oraz glikemię, a także na produkcję neuroprzekaźników wpływających, np. na odczucia bólu trzewnego czy ogólne samopoczucie6. Warto pamiętać, że badania nad mikrobiotą jelitową i jej metabolitami w powiązaniu z wieloma chorobami, w tym zaburzeniami metabolicznymi nadal trwają, jednak można wykorzystywać wiedzę o poznanych gatunkach mikrobioty w dietoterapii pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi.
Mikrobiota jelitowa, jako kluczowy element w funkcjonowaniu organizmu, wykazuje znaczący wpływ na metabolizm, regulację procesów immunologicznych oraz patogenezę wielu chorób metabolicznych, w tym otyłości, cukrzycy typu 2 i zaburzeń lipidowych. W ostatnich latach intensywne badania nad składem, funkcjami oraz dynamiką mikrobioty jelitowej umożliwiły identyfikację mechanizmów jej oddziaływania na zdrowie człowieka.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Otyłość stanowi jeden z głównych czynników ryzyka rozwoju przewlekłej choroby nerek (PChN), przyczyniając się do jej progresji oraz wystąpienia powikłań. Złożone mechanizmy patofizjologiczne łączące te dwa schorzenia wymagają skutecznych interwencji terapeutycznych. Dietoterapia, w tym redukcja masy ciała i zastosowanie odpowiednich strategii żywieniowych, może znacząco spowolnić rozwój PChN, poprawiając rokowanie pacjentów i jakość ich życia.
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna o autoimmunizacyjnym podłożu, która dotyka coraz większą liczbę osób na całym świecie. Oprócz tradycyjnych metod leczenia farmakologicznego, coraz więcej badań wskazuje na rolę dietoterapii i suplementacji w łagodzeniu objawów choroby.
Mikrobiota jelitowa odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia człowieka, a jej skład jest ściśle uzależniony od codziennych wyborów żywieniowych. Odpowiednia dieta może wspierać rozwój pożytecznych bakterii, wpływając na procesy metaboliczne, immunologiczne oraz zapalne.
