Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego to wyzwanie terapeutyczne, w którym leki prokinetyczne odgrywają coraz istotniejszą rolę. Dzięki złożonym mechanizmom działania i udokumentowanej skuteczności znajdują zastosowanie nie tylko w leczeniu gastroparezy, ale również jako wsparcie w terapii GERD i dyspepsji czynnościowej.
Leki prokinetyczne najczęściej kojarzą się z terapią zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, aczkolwiek ich zastosowanie obejmuje również takie wskazania, jak leczenie choroby refluksowej przełyku, dyspepsji czynnościowej czy gastroparezy. Cechują się złożonym mechanizmem działania, który opiera się na modyfikacji aktywności różnych receptorów (najczęściej dopaminergicznych i serotoninergicznych), co w efekcie prowadzi do przyspieszenia opróżniania żołądka i zwiększenia tempa przesuwania się treści pokarmowej. Jednocześnie zwiększeniu ulega napięcie dolnego zwieracza przełyku, co wspomaga opróżnianie żołądka oraz poprawia koordynację motoryki antroduodenalnej1.
Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego to wyzwanie terapeutyczne, w którym leki prokinetyczne odgrywają coraz istotniejszą rolę. Dzięki złożonym mechanizmom działania i udokumentowanej skuteczności znajdują zastosowanie nie tylko w leczeniu gastroparezy, ale również jako wsparcie w terapii GERD i dyspepsji czynnościowej.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Sylimaryna, znana głównie ze swojego działania ochronnego na wątrobę, zyskuje coraz większe uznanie jako potencjalny składnik wspomagający leczenie insulinooporności. Jej zdolność do poprawy sygnalizacji insulinowej, redukcji stanu zapalnego oraz normalizacji poziomu glukozy i lipidów sprawiają, że staje się przedmiotem intensywnych badań w kontekście terapii cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego i NAFLD.
Aminokwasy rozgałęzione (BCAAs) od dekad przyciągają uwagę środowisk naukowych jako potencjalny element wspomagający leczenie żywieniowe. Choć ich skuteczność w wielu wskazaniach nadal budzi dyskusje, coraz więcej danych potwierdza ich przydatność w wybranych jednostkach chorobowych – od kacheksji nowotworowej po zaawansowaną marskość wątroby.
Choroby układu krążenia stanowią główną przyczynę zgonów na świecie, znacząco wpływają zarówno na długość życia, jak i jego jakość. Najnowsze badania sugerują, że selen odgrywa istotną rolę w utrzymaniu homeostazy komórek mięśnia sercowego oraz może mieć wpływ na przebieg chorób sercowo-naczyniowych.
