Endometrioza to przewlekła choroba zapalna o skomplikowanym podłożu, w której przebiegu coraz większe znaczenie odgrywają dysbioza mikrobiomu oraz wzajemne zależności między układem immunologicznym a florą jelitową i maciczną. Coraz liczniejsze doniesienia naukowe wskazują, iż profil mikrobioty wpływa nie tylko na miejscowe reakcje zapalne, ale również na ogólnoustrojową modulację odporności, co sprzyja rozwojowi chorób autoimmunologicznych oraz powoduje objawy, takie jak przewlekłe zmęczenie, bóle głowy czy zaburzenia nastroju.
Endometrioza to przewlekła, zapalna choroba ginekologiczna, która występuje nawet u 10% kobiet w wieku rozrodczym. W jej patogenezie kluczową rolę odgrywa modulacja układu immunologicznego. Mogą się do niej przyczyniać toksyny – najlepiej przebadane są dioksyny, ale prawdopodobnie dużą rolę odgrywają również pestycydy, metale ciężkie i mikroplastik. Wiele innych czynników może wpływać na układ immunologiczny, są to m.in. predyspozycje genetyczne, stres czy brak snu. Coraz większą uwagę zwraca się jednak na wpływ mikrobiomu jelitowego i macicznego na rozwój endometriozy.
Endometrioza to przewlekła choroba zapalna o skomplikowanym podłożu, w której przebiegu coraz większe znaczenie odgrywają dysbioza mikrobiomu oraz wzajemne zależności między układem immunologicznym a florą jelitową i maciczną. Coraz liczniejsze doniesienia naukowe wskazują, iż profil mikrobioty wpływa nie tylko na miejscowe reakcje zapalne, ale również na ogólnoustrojową modulację odporności, co sprzyja rozwojowi chorób autoimmunologicznych oraz powoduje objawy, takie jak przewlekłe zmęczenie, bóle głowy czy zaburzenia nastroju.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Sylimaryna, znana głównie ze swojego działania ochronnego na wątrobę, zyskuje coraz większe uznanie jako potencjalny składnik wspomagający leczenie insulinooporności. Jej zdolność do poprawy sygnalizacji insulinowej, redukcji stanu zapalnego oraz normalizacji poziomu glukozy i lipidów sprawiają, że staje się przedmiotem intensywnych badań w kontekście terapii cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego i NAFLD.
Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego to wyzwanie terapeutyczne, w którym leki prokinetyczne odgrywają coraz istotniejszą rolę. Dzięki złożonym mechanizmom działania i udokumentowanej skuteczności znajdują zastosowanie nie tylko w leczeniu gastroparezy, ale również jako wsparcie w terapii GERD i dyspepsji czynnościowej.
Aminokwasy rozgałęzione (BCAAs) od dekad przyciągają uwagę środowisk naukowych jako potencjalny element wspomagający leczenie żywieniowe. Choć ich skuteczność w wielu wskazaniach nadal budzi dyskusje, coraz więcej danych potwierdza ich przydatność w wybranych jednostkach chorobowych – od kacheksji nowotworowej po zaawansowaną marskość wątroby.
