Cukrzyca typu 2 to jedna z najczęściej występujących chorób metabolicznych na świecie, której skutki zdrowotne mogą być nieodwracalne, jeśli nie zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowana i nie będzie leczona. Dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym oraz aktualnym zaleceniom Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) możliwe jest wczesne wykrycie i skuteczne zarządzanie cukrzycą typu 2, co znacząco poprawia jakość życia pacjentów.
Cukrzyca jest to grupa chorób metabolicznych przebiegających z podwyższonym stężeniem glukozy, które wynika z nieprawidłowego wydzielania i/lub działania insuliny. Według danych Global Burden of Disease (GBD) w 2021 roku na cukrzycę na całym świecie chorowało 529 milionów osób, z czego ponad 96% na cukrzycę typu 2. Według prognoz do 2050 roku liczba ta wzrośnie ponaddwukrotnie do około 1,31 miliarda1. W Polsce szacuje się, że osób z rozpoznaną cukrzycą (zarówno typu 1, jak i typu 2) jest obecnie 2,7–3 mln, ale jeszcze więcej jest osób ze stanem przedcukrzycowym. Szacuje się, że może to być nawet 5 mln Polaków2. Oczekiwana długość życia chorych na cukrzycę ulega skróceniu o około 6 lat, po części ze względu na fakt, iż zwiększa ona dwukrotnie ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia oraz innych chorób, takich jak nowotwory wątroby czy jelita grubego. Ponadto przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, zwłaszcza oczu, nerek, nerwów i naczyń krwionośnych3- 5. Z tego względu istnieje potrzeba działań profilaktycznych ograniczających ryzyko rozwoju cukrzycy oraz związanych z nią powikłań.
Cukrzyca typu 2 to jedna z najczęściej występujących chorób metabolicznych na świecie, której skutki zdrowotne mogą być nieodwracalne, jeśli nie zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowana i nie będzie leczona. Dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym oraz aktualnym zaleceniom Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) możliwe jest wczesne wykrycie i skuteczne zarządzanie cukrzycą typu 2, co znacząco poprawia jakość życia pacjentów.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Otyłość i zespół jelita drażliwego (IBS) coraz częściej współwystępują, co sugeruje istnienie tych samych mechanizmów patofizjologicznych, w tym dysbiozy jelitowej i zaburzeń osi mózg–jelito. Maślan sodu, będący kluczowym metabolitem mikrobioty, wykazuje właściwości przeciwzapalne, wzmacnia barierę jelitową oraz moduluje sygnalizację hormonalną, co czyni go obiecującym składnikiem terapeutycznym zarówno w leczeniu otyłości, jak i zespołu jelita nadwrażliwego.
Mikroelementy odgrywają istotną rolę w procesach nowotworzenia, wpływają na stres oksydacyjny, regulację cyklu komórkowego i odpowiedź immunologiczną. Zaburzenia ich homeostazy – zarówno niedobory, jak i nadmiary – mogą zwiększać ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych oraz wpływać na rokowanie i skuteczność terapii onkologicznej.
Kwas masłowy, będący jednym z głównych metabolitów wytwarzanych przez mikroflorę jelitową, zyskuje coraz większe uznanie w świecie onkologii. Jego zdolność do regulacji procesów zapalnych, wpływu na ekspresję genów i wspomagania apoptozy komórek nowotworowych sprawia, że postrzegany jest nie tylko jako kluczowy element zdrowia jelit, ale również jako obiecujący składnik terapii wspomagającej leczenie nowotworów.
