Borelioza z Lyme jest najczęściej występującą chorobą odkleszczową powodowaną przez bakterie z rodzaju Borrelia. Obraz choroby jest bardzo zróżnicowany, obejmuje wiele narządów i przebiega w kilku etapach. Dodatkowo złożona biologia bakterii oraz ograniczenia metod laboratoryjnych powodują, że rozpoznanie boreliozy z Lyme może przysparzać wielu trudności.

Studium przypadku.

W endokrynologii wyróżnia się dwie najważniejsze jednostki chorobowe związane z zaburzeniami wydzielania kortyzolu – chorobę Addisona i zespół Cushinga. Jednak badania pokazują, że zaburzenia wydzielania kortyzolu mogą również współistnieć z takimi chorobami, jak: otyłość, zespół metaboliczny, cukrzyca typu 2, zaburzenia depresyjne czy choroby z autoagresji. W pierwszej części artykułu dotyczącej zaburzeń wydzielania kortyzolu zostanie przedstawiony jego związek z patologiami oraz metody oznaczania jego stężenia w organizmie.

Część II. Układ białokrwinkowy i płytkowy

Morfologia krwi obwodowej jest podstawowym badaniem laboratoryjnym, które polega na ilościowej i jakościowej ocenie wyglądu komórek krwi. Badanie to przysługuje co najmniej raz w roku każdej osobie, która posiada ubezpieczenie zdrowotne. Jest ono niedrogie, ale jednocześnie pozwala na ogólną ocenę stanu zdrowia pacjenta i wykrycie na wczesnym etapie różnych patologii. Morfologia bada trzy układy: czerwonokrwinkowy, białokrwinkowy i płytkowy. W pierwszej części artykułu zostaną przedstawione patologie układu czerwonokrwinkowego, które są najczęściej spotykane w gabinecie dietetyka.

Rosnąca epidemia otyłości na świecie jest w głównej mierze konsekwencją zmian w stylu życia, tj. zwiększonego spożycia przetworzonej żywności o dużej gęstości kalorycznej oraz niskiej aktywności fizycznej. Jednak etiopatogeneza otyłości jest wieloczynnikowa i wskazuje zarówno na wpływ czynników środowiskowych, jak i genetycznych. Dlatego interakcja pomiędzy żywnością a polimorfizmami genetycznymi może być kluczowa w kształtowaniu ryzyka otyłości i rozwoju chorób z nią związanych.

Zespół jelita przesiąkliwego jest terminem w medycynie, który nadal budzi kontrowersjie. Pojawia się jednak coraz więcej dowodów naukowych wskazujących na prawdziwość hipotezy zabyrzenia przepuszczalności bariery jelitowej. Postuluje się, że ZJP może być jedną z przyczyn stanu zapalnego o niskim nasileniu, który towarzyszy chorobom cywilizacyjnym. W tym artykule dowiesz się jakie są możliwości diagnostyczne oraz możliwości dietoterapii u pacjentów z podejrzeniem zespołu jelita przesiąkliwego.

Problem związany z niepłodnością dotyka coraz więcej par starających się o dziecko. Istnieje wiele czynników, które mogą zakłócić możliwość zajścia w ciążę. Część z nich należy do czynników środowiskowych, ale na powodzenie ciąży ma wpływ styl życia oraz dieta. Jak się okazuje liczy się tutaj nie tylko utrzymanie odpowiedniej masy ciała czy też stosowanie zasad piramidy zdrowego żywienia. Kluczem do sukcesu może okazać się wiedza dotycząca polimorfizmów w genach odpowiadających za szlaki metaboliczne składników odżywczych.

Zagadnienie chorób glutenozależnych bardzo często pojawia się w gabinecie dietetyka z uwagi na to, że nawet 10% populacji może nie tolerować białka, jakim jest gluten¹. Do chorób glutenozależnych zaliczamy celiakię, alergiczną nadwrażliwość na pszenicę oraz nieceliakalną nadwrażliwość na gluten (NCGS). Chociaż choroby te charakteryzują się odmienną patogenezą, ich wspólną cechą są objawy kliniczne, które bez konfrontacji ze specjalistycznymi badaniami nie są możliwe do zróżnicowania.

Wiele uwagi poświęca się związkowi pomiędzy podłożem genetycznym a czynnikami środowiskowymi i ich wpływowi na fenotyp człowieka. Jednak niewiele wspomina się w tym kontekście o zjawiskach epigenetycznych. Zjawiska epigenetycznie i zajmująca się nimi nauka – epigenetyka są łącznikiem pomiędzy podłożem genetycznym a czynnikami środowiskowymi. Jednym z najważniejszych elementów modulujących epigenom człowieka jest żywność, ponieważ może ona nieść w sobie informację, która modyfikuje ekspresję genów w komórce i tym samym może wpływać na tempo starzenia się organizmu oraz ryzyko rozwoju chorób. Bardzo często stosowany jest skrót myślowy: ”dieta zmienia geny”, ale poprawniejszym określeniem jest „dieta zmienia epigenom”.