Mimo iż obecnie światowa zachorowalność na zapalenie wątroby typu E szacowana jest wg WHO na około 20 mln przypadków rocznie, dopiero w latach 90. XX w. odkryto, iż czynnikiem sprawczym jest wirus i nadano mu literę E od angielskich słów: jelitowy (enteric) i epidemiczny (epidemic). Patogen ten przenosi się w dużej mierze drogą pokarmową, dlatego w rozpoznaniu i różnicowaniu od innych wirusowych zapaleń wątroby kluczowa jest znajomość m.in. laboratoryjnych metod diagnostycznych i umiejętność ich interpretacji oraz profilaktyki zakażeń.

Choroby układu krążenia, które są jednym ze skutków rozwoju cywilizacji, wyprzedziły w statystykach inne przyczyny zgonów zarówno w naszym kraju, jak i w światowych trendach. W 2020 roku 37,5% zgonów w Polsce było z przyczyn sercowych, czyli ostrej niewydolności wieńcowej, zwanej potocznie zawałem serca¹.

Odpowiednia diagnostyka zaburzeń lipidowych ma ogromne znaczenie w szybkim diagnozowaniu istniejących już chorób układu krążenia, ale co ważniejsze – określaniu ryzyka jego wystąpienia. W ten sposób jesteśmy w stanie wdrożyć odpowiednie postępowanie, które będzie miało znaczenie profilaktyczne lub wcześnie rozpocząć leczenie farmakologiczne.

Choroby tarczycy są najczęściej występującymi zaburzeniami endokrynologicznymi i dotykają ponad 20% społeczeństwa. Najczęściej diagnozowana jest niedoczynność tarczycy, a tylko 2% przypadków stanowi nadmiar hormonów. Dużo częściej obecnie diagnozowane są także nowotwory tego narządu.

Nadwrażliwość to termin określający wszystkie nieprawidłowe reakcje na pokarm i inne czynniki, które mogą być zależne lub nie od aktywacji układu immunologicznego. Nadwrażliwości pokarmowe są coraz powszechniejsze – alergie, czyli reakcje immunologiczne dotyczą ok. 10% dzieci i 2–5% dorosłych. Reakcje nieimmunologiczne, tzw. nietolerancje, mogą dotyczyć nawet 15–20% populacji.

Osteoporoza uznana została przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za chorobę cywilizacyjną, jako „epidemia XXI wieku”. Dotyczy coraz większej liczby starszych osób i kobiet po menopauzie, pogarszając ich stan zdrowia i codzienne funkcjonowanie. Destrukcja tkanki kostnej ma olbrzymie następstwa zdrowotne, dlatego w rozpoznaniu zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej kluczowa jest znajomość m.in. laboratoryjnych parametrów stanu naszych kości i umiejętność ich interpretacji.