Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest na 4. miejscu chorób najczęściej występujących na świecie, a według prognoz do 2030 r. będzie na pierwszym miejscu. WHO podaje, że na świecie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. Zgodnie z raportem Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) depresja stanowi coraz większy problem zdrowotny i społeczny. Szacuje się, że w Polsce choruje na nią 4 miliony osób. Niepokojący jest też fakt, na który wskazują statystyki policyjne z lat 2017–2020, że jedną z najczęstszych przyczyn prób samobójczych wśród dzieci i młodzieży były właśnie zaburzenia psychiczne, w tym depresja.

Obecnie jednym z głównych problemów współczesnego świata są zmiany klimatyczne. W związku z tym coraz więcej osób zadaje sobie pytanie – czy codzienne wybory żywieniowe mają znaczenie i mogą wspomóc ochronę naszej planety? Odpowiedź jest jedna i oczywista – tak! Ograniczenie konsumpcji produktów odzwierzęcych na rzecz roślinnych może być bardzo korzystne dla środowiska i jednocześnie minimalizować niekorzystne zmiany klimatyczne.

Coraz częściej w gabinecie dietetyka pojawiają się osoby o szerokim spektrum zaburzeń odżywiania. O ile ich diagnostyka najczęściej nie przysparza problemów specjalistom, to już praca terapeutyczna nie jest prosta. Najczęściej do drzwi mojego gabinetu pukają osoby borykające się z bulimią. Wówczas rolą specjalisty jest przywrócenie jedzeniu właściwego miejsca w życiu cierpiącej na tę przypadłość osoby. Jak zrealizować to niełatwe zadanie?

Cukrzyca jest schorzeniem cywilizacyjnym prowadzącym do znacznego pogorszenia poziomu życia chorych. Niestety, z roku na rok staje się coraz bardziej powszechna, m.in. ze względu na zły sposób żywienia oraz osiadły tryb życia. Najbardziej dokuczliwa odmiana choroby to cukrzyca typu 1, gdzie konieczna jest insulinoterapia. Ma ona podłoże autoimmunologiczne, co niestety wiąże się z możliwością wystąpienia nieodwracalnych zmian w funkcjonowaniu organizmu. Problem ten dotyka głównie dzieci, które wymagają ścisłej kontroli w codziennym funkcjonowaniu.

Już od najmłodszych lat przez obserwację środowiska i zewnętrzne bodźce zaczynamy kształtować swoją relację z jedzeniem. Z biegiem czasu wykształcamy swój system odżywiania, styl jedzenia. Często zmienia się on przez okres życia i w większości jest silnie powiązany z kierującymi nami emocjami. Czy to, w jaki sposób sięgamy po jedzenie, ma odzwierciedlenie w stanie naszego zdrowia? Jak sposób spożywania posiłków wpływa na nasze codzienne życie? I w końcu – czy jesteśmy w stanie go modyfikować?

Otyłość stanowi narastający problem nie tylko zdrowotny, ale także społeczny, który coraz częściej dotyczy krajów rozwiniętych, ale również rozwijających się. Główną przyczyną otyłości jest zmiana stylu życia polegająca na niskiej aktywności fizycznej oraz na długotrwałym dodatnim bilansie energetycznym, którego powstaniu sprzyjają czynniki środowiskowe, psychospołeczne, genetyczne oraz niektóre schorzenia^1,6,14.

Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego opracował nowe zalecenia zdrowego żywienia. Dotychczas znaną „Piramidę Zdrowego Żywienia” zastąpił „Talerz Zdrowego Żywienia”. Porozmawialiśmy na ten temat z dr Katarzyną Wolnicką – współautorką „Zaleceń zdrowego żywienia” w formie talerza, ekspertem Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – PZH. Dr Wolnicka wyjaśnia m.in. czy model talerza całkowicie zastąpi piramidę żywienia, jak ważna dla zdrowia jest aktywność fizyczna, jak powinien wyglądać nasz talerz, a także, jakie błędy żywieniowe najczęściej popełniają Polacy.

Planeta Ziemia bez dzieci – dla większości brzmi to jak koncept filmu science fiction. Ale czy na pewno nie ma się czym martwić? Niepłodność jest zjawiskiem, które według aktualnych danych dotyka około 15% par, które starają się o ciążę¹. Ta liczba może wydawać się niewielka, ale kiedy przedstawimy to bardziej obrazowo, problem zaczyna nabierać znaczącej wagi: według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w latach 1990–2010 czterdzieści osiem i pół miliona par było niezdolnych do poczęcia dziecka. Gdyby każdej z nich udało się wydać na świat jedno dziecko, byłyby one w stanie zaludnić kraj wielkości Hiszpanii.