Zaparcie czynnościowe diagnozuje się wg Kryteriów Rzymskich IV z 2016 roku. Kryteria diagnostyczne zaparcia czynnościowego rozdzielono pod wzglę- dem wiekowym, co przedstawiono w tabeli 1. Termin „czynnościowe” wskazuje, że u tych dzieci nie można zdiagnozować organicznej przyczyny zaparć2.
Zaparcia są częstym powodem konsultacji pediatrycznych i gastroenterologicznych. Nawet 40% tych wizyt dotyczy dzieci przed ukończeniem 1. r.ż., a 16% dzieci w wieku 22 miesięcy. Zaparcie może mieć podłoże organiczne lub czynnościowe. Do przyczyn organicznych zalicza się m.in. chorobę Hirschsprunga, choroby endokrynologiczne, metaboliczne, neurologiczne, przeszkodę mechaniczną, nieprawidłowości anatomiczne czy też stosowanie niektórych leków. Prawie 95% przypadków zaparć to zaparcia czynnościowe, określane również jako zaparcia nawykowe, nie wymagające skomplikowanej diagnostyki czy leczenia w warunkach szpitalnych1 .
