ETIOLOGIA ŁUSZCZYCY
Obecnie etiologia łuszczycy nie jest do końca poznana, dlatego zwraca się uwagę na jej wieloczynnikowy charakter. Występowanie dermatozy przypisuje się czynnikom genetycznym i środowiskowym. Łuszczyca dominuje u osób rasy kaukaskiej, niekiedy występuje u rasy orientalnej, a bardzo rzadko wśród ludzi rasy czarnej. U około 85% chorych łuszczyca rozwija się przed ukończeniem 30. roku życia. Większość pacjentów (90%) zmaga się z postacią plackowatą choroby, która polega na okresowym ojawianiu się na skórze ognisk zapalnych, pokrytych srebrzystoszarą łuską. Zmiany te najczęściej umiejscowione są na kolanach, łokciach oraz głowie2 . Częstotliwość występowania łuszczycy jest równomierna u obu płci4.
ZWYCZAJE ŻYWIENIOWE PACJENTÓW Z ŁUSZCZYCĄ
W badaniach Wasiluk i wsp. dokonano oceny wybranych zwyczajów żywieniowych wśród pacjentów z łuszczycą. Eksperyment przeprowadzono metodą ankietową, na grupie 40 osób zmagających się z tą dermatozą. Wśród kuracjuszy zaobserwowano negatywne zwyczaje żywieniowe, do których należało m.in. unikanie spożywania produktów zbożowych z pełnego przemiału, produktów pochodzenia mlecznego, ryb, nasion roślin strączkowych, odnotowano także stosunkowo częste spożywanie mięsa wieprzowego oraz alkoholu5 .
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna skóry, której zachorowalność dotyczy około 2% populacji na świecie1. W naszym kraju na łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris) choruje ok. miliona osób4. U 24–41% pacjentów z łuszczycą w toku choroby dodatkowo diagnozuje się łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS)8. Istnieje wiele badań epidemiologicznych, które konfirmują zależność otyłości i łuszczycy jako istotnego czynnika jej rozwoju3. Stosowanie się do zaleceń żywieniowych w powyższych jednostkach chorobowych, w połączeniu z normalizacją masy ciała i zmianą stylu życia, wygłuszają u pacjentów przebieg choroby oraz zmniejszają ryzyko powikłań układu sercowo-naczyniowego2.
