Niebezpieczne jest zwłaszcza niedoży- wienie. Związane jest ono z gorszymi efektami leczenia pacjentów oraz częst- szymi skutkami ubocznymi. W przypadku chemioterapii biegunka występuje często podczas leczenia irynotekanem. Chociaż częstość biegunki 3 i 4 stopnia w czasie leczenia onkologicznego szacuje się na 5 do 47% to w przypadku niektórych połączeń lekowych (np. 5-fluorouracyl z połączeniu z irynotekanem) może sięgać nawet 50–80%1 . Jedną z potencjalnych metod, które rozważane są w celu zmniejszenia nasilenia biegunek są pro- biotyki. Wątpliwości budzi jednak ich skuteczność w tej grupie pacjentów a przede wszystkim bezpie- czeństwo stosowania probiotykoterapii u chorych onkologicznych.
Pacjenci z chorobą nowotworową doświadczają podczas leczenia onkologicznego wielu skutków ubocznych. Dość częstymi problemami są różnego rodzaju zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Wśród tych dolegliwości najczęstszymi i najbardziej kłopotliwymi niewątpliwie są biegunki. Są one związane m.in. z zaburzeniami wchłaniania, dysbiozą jelitową, zmianami w obrębie tzw. połączeń ścisłych (ang. tight junction) czy zaburzeniami bariery jelitowej. Występowanie biegunek ma negatywny wpływ nie tylko na jakość życia pacjenta. Stwarza przede wszystkim ryzyko wystąpienia niedożywienia oraz odwodnienia.
