Zespół jelita nadwrażliwego (IBS) to powszechne schorzenie przewodu pokarmowego, którego podłoże coraz częściej wiązane jest z przewlekłym, niskonasileniowym stanem zapalnym jelit. W patogenezie choroby istotną rolę odgrywają przebyte infekcje, dysbioza mikrobioty jelitowej, stres oraz nieprawidłowa dieta. Nowoczesne podejście terapeutyczne uwzględnia nie tylko łagodzenie objawów, lecz także modulację osi jelito–mózg i odbudowę równowagi mikrobiologicznej.
Zespół jelita nadwrażliwego (ang. irritable bowel syndrome, IBS) jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, dotykającym nawet 10–15% populacji w krajach rozwiniętych. Choroba ta objawia się przewlekłymi bólami brzucha, zaburzeniami rytmu wypróżnień, wzdęciami oraz uczuciem niepełnego wypróżnienia.
Mimo że tradycyjnie IBS uznawany jest za schorzenie czynnościowe, coraz więcej badań wskazuje na jego organiczne podłoże w części przypadków. Coraz większe znaczenie przypisuje się łagodnemu, przewlekłemu zapaleniu jelita, które może rozwijać się w następstwie infekcji przewodu pokarmowego, zaburzeń mikrobioty jelitowej, stresu oraz czynników środowiskowych (m.in. diety czy farmakoterapii).
Jednym z najlepiej udokumentowanych czynników ryzyka zespołu jelita nadwrażliwego są przebyte infekcje żołądkowo-jelitowe. Szacuje się, że 5–30% pacjentów rozwija IBS po ostrej biegunce infekcyjnej1.
Do rozwoju poinfekcyjnego IBS najczęściej predysponują infekcje bakteryjne (np. Campylobacter, Salmonella, Shigella, Escherichia coli), a rzadziej infekcje wirusowe czy pasożytnicze. Patomechanizm choroby obejmuje trwałe zaburzenia mikrobioty jelitowej, utrzymujący się naciek zapalny w śluzówce oraz zwiększoną aktywację układu immunologicznego.
U wielu pacjentów obserwuje się także nadekspresję mastocytów (komórek tucznych) w sąsiedztwie zakończeń nerwowych, co sprzyja nadwrażliwości trzewnej i prowadzi do przewlekłych bólów brzucha1.
Zespół jelita nadwrażliwego (IBS) to powszechne schorzenie przewodu pokarmowego, którego podłoże coraz częściej wiązane jest z przewlekłym, niskonasileniowym stanem zapalnym jelit. W patogenezie choroby istotną rolę odgrywają przebyte infekcje, dysbioza mikrobioty jelitowej, stres oraz nieprawidłowa dieta. Nowoczesne podejście terapeutyczne uwzględnia nie tylko łagodzenie objawów, lecz także modulację osi jelito–mózg i odbudowę równowagi mikrobiologicznej.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Cukrzyca typu 2 to poważny problem zdrowotny, który wymaga kompleksowego leczenia. Metformina, podstawowy lek w terapii tej choroby, wpływa nie tylko na poziom glukozy, ale również na skład mikrobioty jelitowej. Coraz więcej badań wskazuje, że połączenie metforminy z probiotykami może poprawiać skuteczność leczenia i zmniejszać działania niepożądane.
Kolagen, stanowiący aż 30% wszystkich białek w organizmie, odpowiada za elastyczność skóry, wytrzymałość kości i prawidłowe funkcjonowanie stawów. Z wiekiem jego produkcja spada, co przyspiesza procesy starzenia i zwiększa podatność tkanek na uszkodzenia. Najnowsze badania potwierdzają, że suplementacja kolagenem może wspierać kondycję skóry, włosów, paznokci oraz układu ruchu.
Koenzym Q10 (CoQ10) to naturalny związek lipidowy, kluczowy dla produkcji energii w mitochondriach i ochrony komórek przed stresem oksydacyjnym. Jego niedobory są powiązane z rozwojem chorób sercowo-naczyniowych, takich jak niewydolność serca, nadciśnienie czy miażdżyca. Coraz więcej badań potwierdza, że suplementacja CoQ10 może wspierać terapię i poprawiać funkcjonowanie układu krążenia.
