Sylimaryna, znana głównie ze swojego działania ochronnego na wątrobę, zyskuje coraz większe uznanie jako potencjalny składnik wspomagający leczenie insulinooporności. Jej zdolność do poprawy sygnalizacji insulinowej, redukcji stanu zapalnego oraz normalizacji poziomu glukozy i lipidów sprawiają, że staje się przedmiotem intensywnych badań w kontekście terapii cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego i NAFLD.
Insulinooporność (IR) jest stanem obniżonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny i odgrywa kluczową rolę w patogenezie wielu chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca typu 2, niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD) czy zespół metaboliczny. W poszukiwaniu skutecznych i bezpiecznych metod wspomagających terapię IR coraz większą uwagę poświęca się naturalnym związkom bioaktywnym. Jednym z nich jest sylimaryna – kompleks flawonolignanów pozyskiwany z nasion ostropestu plamistego (Silybum marianum), znany ze swoich właściwości hepatoprotekcyjnych, przeciwzapalnych i przeciwutleniających2.
Sylimaryna, znana głównie ze swojego działania ochronnego na wątrobę, zyskuje coraz większe uznanie jako potencjalny składnik wspomagający leczenie insulinooporności. Jej zdolność do poprawy sygnalizacji insulinowej, redukcji stanu zapalnego oraz normalizacji poziomu glukozy i lipidów sprawiają, że staje się przedmiotem intensywnych badań w kontekście terapii cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego i NAFLD.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego to wyzwanie terapeutyczne, w którym leki prokinetyczne odgrywają coraz istotniejszą rolę. Dzięki złożonym mechanizmom działania i udokumentowanej skuteczności znajdują zastosowanie nie tylko w leczeniu gastroparezy, ale również jako wsparcie w terapii GERD i dyspepsji czynnościowej.
Aminokwasy rozgałęzione (BCAAs) od dekad przyciągają uwagę środowisk naukowych jako potencjalny element wspomagający leczenie żywieniowe. Choć ich skuteczność w wielu wskazaniach nadal budzi dyskusje, coraz więcej danych potwierdza ich przydatność w wybranych jednostkach chorobowych – od kacheksji nowotworowej po zaawansowaną marskość wątroby.
Choroby układu krążenia stanowią główną przyczynę zgonów na świecie, znacząco wpływają zarówno na długość życia, jak i jego jakość. Najnowsze badania sugerują, że selen odgrywa istotną rolę w utrzymaniu homeostazy komórek mięśnia sercowego oraz może mieć wpływ na przebieg chorób sercowo-naczyniowych.
