Współcześnie obserwowanym problemem jest rosnący udział osób starszych w społeczeństwach krajów rozwiniętych¹. Stan zdrowia tej gwałtownie zwiększającej się populacji jest istotny z punktu widzenia nie tylko samych seniorów, ale także służby zdrowia oraz opieki społecznej. W wielu badaniach podkreśla się znaczenie prawidłowej diety i jej wpływ na wydłużenie życia oraz utrzymanie dobrego stanu zdrowia, spowolnienie procesów degeneracyjnych, wspomaganie układu odpornościowego, zapobieganie niedożywieniu, chorobom układu krążenia, a także wspomagająco w procesach rekonwalescencji^{2, 3}.

Kogo dotyczy problematyka żywienia geriatrycznego?

Dokładna granica wieku, kiedy człowiek może zostać określony jako stary, nie została ustalona. Przyjmuje się, że okres starości zaczyna się w wieku 60 lub 65 lat (GUS 2014).

Jak podają źródła statystyczne, na świecie wzrasta liczba osób starszych i zwiększa się ich udział w populacji ogółem. Dotyczy to w szczególności państw rozwiniętych, w tym i Polski.

Światowy raport zdrowia opublikowany przez WHO w 2014 roku4 podaje, że w roku 2010 na świecie żyło 524 milionów osób w wieku 65 lat i starszych. Przewiduje się, że w roku 2050 nastąpi dalszy wzrost liczebności tej grupy – do prawie 2 miliardów (WHO 2014).

Liczby rzeczywiście są znamienne. Do tej pory problematyka żywienia geriatrycznego często schodziła na boczny tor, wypierana przez szeroko opisywane mody dietetyczne, spory dotyczące włączania bądź wykluczania z diety konkretnych składników odżywczych bądź produktów spożywczych.

Czym wyróżniają się potrzeby żywieniowe osób starszych? W jaki sposób zagwarantować seniorom dietę, która zapewni odpowiedni poziom ich odżywienia? Przede wszystkim należy poznać fizjologiczne podłoże zmian zachodzących w obrębie układu pokarmowego, postępujących z wiekiem.