Utrzymywanie homeostazy organizmu w długotrwałym stresie jest sporym wysiłkiem – szczególnie obciąża on układ nerwowy (w tym układ limbiczny), hormonalny, ale także pozostałe układy. Długotrwały stres może prowadzić do zaburzenia syntezy hormonów i neuroprzekaźników, rozszczelnienia bariery jelitowej, powstawania stanu zapalnego i nasilenia insulinooporności, ale też zmian w apoptozie neuronów1,2. Warto pamiętać, że reakcja stresowa miała za zadanie mobilizować nasz organizm do walki bądź ucieczki, czyli pozwolić nam przetrwać. Obecnie mechanizmy te pozwalają nam przetrwać sytuacje trudne, działać szybko i sprawnie, nawet pod presją. Badania sugerują jednak, że poza bezpośrednim niekorzystnym wpływem na organizm stres przyczynia się do zmian w mikrobiocie jelitowej, które mogą pogarszać stan pacjenta psychiatrycznego1,3.
Od dawna wiadomo, że obecny styl życia, a szczególnie stres, nie sprzyjają naszemu zdrowiu. Zarówno powtarzające się silne bodźce stresowe, jak i przewlekle stresujący tryb życia prowadzą do uwalniania się hormonów stresu (np. adrenaliny i kortyzolu) mających silne działanie na cały organizm. A to dopiero początek…
