Chirurgia bariatryczna, choć skuteczna, to dopiero początek złożonego procesu terapeutycznego. O jego powodzeniu w dużej mierze decyduje jakość opieki żywieniowej oraz wsparcie interdyscyplinarne w okresie pooperacyjnym.
Chirurgia bariatryczna, rekomendowana przez światowe towarzystwa naukowe (American Society for Metabolic and Bariatric Surgery – ASMBS1, European Society for Clinical Nutrition and Metabolism – ESPEN2, International Federation for the Surgery of Obesity and Metabolic Disorders – IFSO3), jest uznawana za skuteczną metodę leczenia otyłości i chorób metabolicznych. Jednak długofalowy sukces terapeutyczny wymaga nie tylko samego zabiegu chirurgicznego, ale przede wszystkim intensywnego wsparcia żywieniowego1–3. Istotną rolę odgrywa także prehabilitacja4, czyli kompleksowe przygotowanie pacjenta do operacji poprzez optymalizację stanu odżywienia, edukację żywieniową, fizyczną i psychologiczną, co znacząco poprawia wyniki leczenia i zmniejsza ryzyko powikłań pooperacyjnych. Pacjent po operacji staje przed ogromnym wyzwaniem – musi nauczyć się żyć i jeść inaczej niż dotychczas. Zmiany anatomiczne wynikające z operacji prowadzą do znaczących wyzwań dietetycznych i ryzyka powikłań, które wymagają szczególnego podejścia ze strony dietetyka. Artykuł omawia najczęstsze powikłania, błędy i strategie ich zapobiegania, wprowadzając koncepcję bariatric-led weaning jako modelu prowadzenia pacjenta po operacji.
Chirurgia bariatryczna, choć skuteczna, to dopiero początek złożonego procesu terapeutycznego. O jego powodzeniu w dużej mierze decyduje jakość opieki żywieniowej oraz wsparcie interdyscyplinarne w okresie pooperacyjnym.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Kwasy tłuszczowe omega-3, szczególnie EPA i DHA, odgrywają istotną rolę w profilaktyce i wspomaganiu leczenia chorób sercowo- -naczyniowych. Ich działanie obejmuje m.in. korzystny wpływ na profil lipidowy, funkcję śródbłonka oraz procesy zapalne, co znajduje potwierdzenie w wynikach licznych badań klinicznych.
Właściwy wybór drogi leczenia żywieniowego jest kluczowy dla skutecznej terapii. Priorytetem pozostaje żywienie przez przewód pokarmowy – doustne lub dojelitowe. Gdy zwykła dieta nie pokrywa zapotrzebowania, zaleca się jej modyfikację poprzez poradnictwo dietetyczne i fortyfikację posiłków produktami naturalnymi lub przemysłowymi.
Testosteron pełni kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia metabolicznego, fizycznego i seksualnego mężczyzn. Dowody naukowe wskazują, że odpowiednio zbilansowana dieta, uwzględniająca właściwy udział makroskładników oraz podaży cynku, magnezu i witaminy D, może wspierać endogenną syntezę testosteronu i przeciwdziałać jego niedoborom.
